هیچ یك از امور بشری، سزاوار آن نیست كه انسان، زیاد آن را جدی بگیرد

اندیشه كردن، هم‌كلامی روح با خودش است.

خرد، نه با گذشت سال‌ها، بلكه به همت انسان به دست می‌آید.

جز مرد خردمند، كسی نیست كه خود به تنهایی، ضامن [=پذیرفتار] نیكبختی خویش باشد، یعنی در میان مردم، شخص خردمند كمتر از همه، نیازمند وجود دیگران است

مرد خردمند، مرگ را برای خردمند دیگر كه دوست او باشد، امر ترسناكی نخواهد دانست.

هیچ كس نمی‌خواهد شریف‌ترین جزء وجود خود را به دروغ بیالاید

هر اندازه چیزی كامل‌تر باشد، دگرگونی و امور بیرونی كمتری در آن نفوذ دارد

آنچه خوب باشد، مسبب همه چیز نمی‌تواند بود، بلكه تنها سبب خیر است، نه سبب شر

آنچه سبب شر نباشد، مسبب شر نیز نخواهد بود

باید تا می‌توانیم بكوشیم نخستین داستان‌هایی كه برای كودكانمان گفته می‌شود، مشوق نیكویی اخلاق باشد

آنچه خوب باشد، زیان‌آور نمی‌تواند بود

آنچه سبب شر نباشد، مسبب شر نیز نخواهد بود.

آنچه خوب باشد، زیان‌آور نمی‌تواند بود.

باید تا می‌توانیم بكوشیم نخستین داستان‌هایی كه برای كودكانمان گفته می‌شود، مشوق نیكویی اخلاق باشد.

كودك نمی‌تواند استعاره را از جز آن، بازشناسد و آنچه در كودكی به او آموخته می‌شود، ممكن است همواره در ذهن وی پابرجا مانده، از بین نرود

تربیت در همان جوانی، كارساز بوده و بنای هر نقشی كه در آن هنگام بریزد، پابرجا خواهد ماند